Van de hel naar de hemel

We zijn de laatste dagen naar Yak Kharka (4088 meter) en naar Thorong Phedi (4570) gewandeld.We moeten nog hoger gaan om verder te acclimatiseren voor we over die hoogste pass van de wereld kunnen huppelen! Vanaf Manang waren de hikedagen korter maar wel zwaarder omdat we zo hoog zitten. We wandelen langzaam omhoog en zodra je ook maar even een íets stijler stukje loopt ben je gelijk buiten adem. Stap.. adem in... stap adem uit... stap adem in... stap adem uit... we lopen boven de boomgrens en moeten af en toe even opzij voor een treintje pakezels of koeien. Wél aan binnenkant van de berg blijven, want als zo'n ezel naar beneden valt is het zielig, maar als ik naar beneden val is het nóg zieliger!
We komen vroeg in Thorung Phedi aan, wat aan de voet ligt van de Thorung La Pass. We komen vroeg in de middag aan en ik kan eerst even een was doen! De zon schijnt en het waait best! Na de was en de lunch gaan we alvast een voorverkennend stukje lopen. Aangezien we komende nacht in het donker starten gaan we nu even 300 meter de hoogte in. Kolere ik ga al weer een paar keer dood!! Om de 10 stappen even stoppen, kijken waar je nog een beetje lucht vandaan kan halen, en weer door! We lopen zo'n anderhalve km over schots en scheef liggende losse steentjes en zand en gaan daarna weer terug, kijk uit voor het slipgevaar, want als je valt dan leggie niet alleen, maar dan kop je ook even met je fontanelletje de nodige stenen weg, al ben je wel snel bené... wordt lastig lopen dan!
We gaan vandaag na het eten gelijk naar bed! Ik denk dat ik om half 8 al lig te slapen en slaap, met een kleine tussenstop om 11 uur, lekker door tot 2. 25 uur. We ontbijten om 3 uur en een half uurtje later beginnen we dan. Winterjas, 2 vesten en een shirt aan, een lange broek en uiteraard mijn sexy lange onderbroek niet vergeten! Kleurige muts mét hoofdlamp op je hoofd, práchtige wanten, 2 sjaals om en off we go! Uiteraard niet de rugtas vergeten met 2 liter lauw en 1 liter kokend water (wordt onderweg toch koud), gopro, fototoestel, shirt, zonnebrandcreme, zonnenbril, regenkleding! Ik neem moeders wandelstokken ter hand en volg het treintje hoofdlampjes. Het is een heldere nacht met fantastisch veel sterren, maar ik kan jiet naar boven kijken zonder te vallen, dus dat sla ik even over. Je evenwichtsorgaan werkt ook niet meer al te soepel op deze hoogte!
Stapje voor stapje, voetje voor voetje.... veeeeeel pauzes, regelmatig drinken... we komen er wel! De spier in mijn rechter bovenbeen heeft vandaag alleen besloten dat hij uit wil slapen, dus het hele takke-eind naar boven werkt ie niet mee! We doen er totaal 4 uur en 20 minuten overkom boven te komen. Het huilen ligt me vaak nader dan het lachen, maar als ik dan mensen zittend op een paard voorbij zie komen, vond ik dat zij valsspelen én zielig voor de paarden. Ik ben best trots dat ik dit gewoon lopend heb afgelegd. Iedereen op z'n eigen tempo. Claudia krijgt last van hoogteziekte, maar ook lopend als een dronken vrouw, ondersteund door onze gids komt ze boven,
Als ik boven aankom is het licht. Naast me zijn besneeuwde bergtoppen en aan het einde van het pad staat een altaar voor met wensvlaggetjes gehangen en een bord 'congratulations for the succes'! Iedereen pakt z'n fotomoment bij het bord en je ziet de opgeluchte gezichten... weer even genieten...
Ik loop wat rond, maak wat foto's en als iedereen weer is bijgekomen moeten we natuurlijk ook weer naar beneden!
We nemen de tijd en kijken goed om ons heen. Claudia wordt nog steeds ondersteund door de gids en hij vermoed dat het over een halfuurtje weer goed gaat, als we verder zijn gedaald. Theo en ik lopen lekker door en stoppen regelmatig voor een foto momentje. We namasté-en er nog steeds vrolijk op los! Naar beneden gaat makkelijker dan naar boven, maar het is wel een eind zeg! We lopen weer bijna 4 uur en stoppen dan voor een lunch die we echt wel nodig hebben! Na del inch lopen we nog een klein uurtje naar ons Bob Marley hotel in Maktinath. Schoenen uit, whoehoeeeee!!! Douchen... Whoehoooeeeee!! We nemen een welverdiend biertje op het dakterras, bezoeken nog het bedevaartsoord, een tempel waar mensen onder 108 holy shouwers heen rennen. Ik maak nog wat foto's, waarna we terug lopen naar hotel... time to relaxe!