Het avontuur dat 'metdebusgaan' betekent...
Blijf op de hoogte en volg Marieke
05 Oktober 2017 | Nepal, Manakamana
Het wordt vandaag een rustig dagje met de bus. Vanuit het hotel lopen we 15 minuten naar de bushalte, waar we samen met wat andere reizigers in een 4x4 stappen. Deze brengt ons in 2 uur naar Jomsom, waar we overstappen op een lokale bus, die ons naar Kalopani moet brengen. De reis met de 4x4 gaat hobbelig, maar de chauffeur rijdt redelijk rustig! We rijden weer naar beneden en dat betekent meer bomen, meer groen, totaaaal andere omgeving! We rijden om een grote rivier heen en uiteindelijk komen we in Jomsom terecht. Een iets groter stadje met een grote verkeerschaos op de weg! Honden en koeien lopen los rond en motoren, auto's en bussen scheuren langs elkaar heen. Dat beloofd wat... we moeten 2 uur wachten voor onze bus langs komt rijden. Tijd om even Mn dagboeken bij te werken en te lunchen!
Na de lunch stappen we op de bus, iets kleiner dan een Nederlandse stadsbus. Het avontuur gaat beginnen... onze chauffeur denkt dat het tripje een race is en scheurt erop los! Nu zijn de wegen in Nederland goed en vinden we de wegen in België al slecht... ik kan je zeggen: die in België zijn prima! Hier bestaan ze uit stukken steen, zand, diepe gaten, grote hobbels... als je dat parcours neemt in een wedstrijd, is het geen comfortabel tripje kan ik je zeggen. We rijden langs een smal pad omhoog de berg op... voor elke scherpe bocht even toeteren dat je eraan komt en weer door. Als er dan van boven een grote kiepwagen komt, die ook toetert om aan te geven dat hij eraan komt, gaat het om de persoon met het grootste ego en waarschijnlijk het kleinste.... zo reden wij op het berg-randje naar boven over de 'weg' die ongeveer 3 a 4 meter breed was. Ze rijden hier op z'n Engels, dus links van ons een ravijn van Zéker wel 75 meter diep en rechts van ons de persoon met een groot ego in een geladen kiepwagen. DAT PAST GEWOON NIET! Maar in plaats dat de een de ander ruimte geeft, blijven ze net zo lang langzaam doorrijden! De buschauffeur heeft een assistent die half uit de busdeur hangt. Dmv fluiten en klappen op de deur weet de chauffeur kennelijk wat hij moet doen. We rijden een stukje achteruit, indraaien, stukje vooruit... op een gegeven moment wordt het zó spannend dat de spiegel van de kiepwagen nog even een extra tikje ingeklapt moet worden en de mensen rechts van de bus alvast uitstappen zodat, mocht de kiepwagen kantelen, zij niet onder de wagen terecht zouden komen. Dit is verder echt totaal niet verontrustend! Ik zat links en alle mensen links bleven zitten. Maar als ik mijn wiskundige berekeningen er even op nasloeg: bus rolt naast kiepwagen... kiepwagen is geladen en valt om... duwt bus eerst een stukje naar links... bus stort in ravijn... man met grootste ego klimt uit kiepwagen die op z'n zij ligt... gelukkig heeft de heilige St Christoffel weer goed z'n best gedaan en hebben we dit overleefd... maar het scheelde niet veel!
Kennelijk was de chauffeur toch ook een beetje geschrokken, want hij zette de reis iets rustiger voort. 4 uur later kwamen we dat eindelijk bij onze bestemming aan... in the middle of nowhere!
Na het eten doen we nog een kaartspel en we besluiten gelijk dat we de volgende dag de geplande busrit maar overslaan... dan maar 4 uur lopen!
De volgende ochtend gaan we lekker aan de wandel, op naar Katopani! We lopen weer heerlijk door herbegroef en ik moet zeggen dat ik dit mooier vind dan de kale bergtoppen! Er zijn weer fantastische watervallen, vriendelijke mensen en leuke dorpjes om doorheen te lopen. We lopen wel over de weg en zien weer een paar keer een soortgelijk tafereel als dat van gisteren voorbij komen. Thank god dat we niet met de bus zijn gegaan!
We komen aan bij ons hotel, wat overigens prima is. Ik laat Mn was doen en we gaan weer naar een hotspring! Deze is wat groter dat de vorige en is weer heerlijk! Goed voor de spiertjes!! Mijn kuiten hebben get even zwaar gehad vandaag, maar we gaan gewoon door!
Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen! Zolang het maar niet met een bus is!!
Na de lunch stappen we op de bus, iets kleiner dan een Nederlandse stadsbus. Het avontuur gaat beginnen... onze chauffeur denkt dat het tripje een race is en scheurt erop los! Nu zijn de wegen in Nederland goed en vinden we de wegen in België al slecht... ik kan je zeggen: die in België zijn prima! Hier bestaan ze uit stukken steen, zand, diepe gaten, grote hobbels... als je dat parcours neemt in een wedstrijd, is het geen comfortabel tripje kan ik je zeggen. We rijden langs een smal pad omhoog de berg op... voor elke scherpe bocht even toeteren dat je eraan komt en weer door. Als er dan van boven een grote kiepwagen komt, die ook toetert om aan te geven dat hij eraan komt, gaat het om de persoon met het grootste ego en waarschijnlijk het kleinste.... zo reden wij op het berg-randje naar boven over de 'weg' die ongeveer 3 a 4 meter breed was. Ze rijden hier op z'n Engels, dus links van ons een ravijn van Zéker wel 75 meter diep en rechts van ons de persoon met een groot ego in een geladen kiepwagen. DAT PAST GEWOON NIET! Maar in plaats dat de een de ander ruimte geeft, blijven ze net zo lang langzaam doorrijden! De buschauffeur heeft een assistent die half uit de busdeur hangt. Dmv fluiten en klappen op de deur weet de chauffeur kennelijk wat hij moet doen. We rijden een stukje achteruit, indraaien, stukje vooruit... op een gegeven moment wordt het zó spannend dat de spiegel van de kiepwagen nog even een extra tikje ingeklapt moet worden en de mensen rechts van de bus alvast uitstappen zodat, mocht de kiepwagen kantelen, zij niet onder de wagen terecht zouden komen. Dit is verder echt totaal niet verontrustend! Ik zat links en alle mensen links bleven zitten. Maar als ik mijn wiskundige berekeningen er even op nasloeg: bus rolt naast kiepwagen... kiepwagen is geladen en valt om... duwt bus eerst een stukje naar links... bus stort in ravijn... man met grootste ego klimt uit kiepwagen die op z'n zij ligt... gelukkig heeft de heilige St Christoffel weer goed z'n best gedaan en hebben we dit overleefd... maar het scheelde niet veel!
Kennelijk was de chauffeur toch ook een beetje geschrokken, want hij zette de reis iets rustiger voort. 4 uur later kwamen we dat eindelijk bij onze bestemming aan... in the middle of nowhere!
Na het eten doen we nog een kaartspel en we besluiten gelijk dat we de volgende dag de geplande busrit maar overslaan... dan maar 4 uur lopen!
De volgende ochtend gaan we lekker aan de wandel, op naar Katopani! We lopen weer heerlijk door herbegroef en ik moet zeggen dat ik dit mooier vind dan de kale bergtoppen! Er zijn weer fantastische watervallen, vriendelijke mensen en leuke dorpjes om doorheen te lopen. We lopen wel over de weg en zien weer een paar keer een soortgelijk tafereel als dat van gisteren voorbij komen. Thank god dat we niet met de bus zijn gegaan!
We komen aan bij ons hotel, wat overigens prima is. Ik laat Mn was doen en we gaan weer naar een hotspring! Deze is wat groter dat de vorige en is weer heerlijk! Goed voor de spiertjes!! Mijn kuiten hebben get even zwaar gehad vandaag, maar we gaan gewoon door!
Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen! Zolang het maar niet met een bus is!!
-
05 Oktober 2017 - 16:47
Mamar:
Oh wat vreselijk !!Ik moet er niet aan denken. Nooit meer in die bus!! zal je niet gauw vergeten.geen nachtmerries gehad?
gelukkig ben je weer veilig aangekomen.
Die wandeling terug was een goeie .
Alweer over de helft, hoe is het mogelijk.
geniet weer en DOE VOORZICHTIG. vergeet Christoffel niet.
mamar xxxx -
05 Oktober 2017 - 16:58
Elly Willemsen:
Oh Marieke heftig allemaal! Gelukkig goed afgelopn, komt door de Christoffel van je moeder natuurlijk! Hopelijk zijn de komende dagen meer ontspannen. Nog heel veel plezier en ook in de laatste loodjes voorzichtig he!
we smullen van je verslagen -
05 Oktober 2017 - 17:01
Monique:
Je weet dat ik niet zo van het wandelen ben, (4 uur!!!) maar in dit geval graag! Bizar zeg! Pas goed op jezelf, en geniet nog even lekker verder van al dat moois! -
05 Oktober 2017 - 18:02
Josefine :
Was dit voor een opname van de gevaarlijkste wegen??
Ik zou serieus dood gaan in de bus!
En in ieder geval daarna nooit meer instappen!
Wat een avontuur!! -
05 Oktober 2017 - 23:38
Manuel:
Met veel plezier lees ik je reisblog. Je hebt een leuke humoristische stijl van schrijven en weet ons lezers mee te nemen in je avonturen. Ik begrijp dat je een uitzending van het programma Worlds Dangerous Roads hebt meegemaakt. Mijn tip: Stap nooit in een bus in een land waar je niet met euro's kunt betalen. Veel plezier nog en kom heelhuids terug om persoonlijk de foto's te laten zien. -
06 Oktober 2017 - 09:45
Esther:
Wow Mariek wat heftig, mega eng!! Gelukkig heb je je beschermheilige bij je..pffff
Beter dat jullie de volgende dag zijn gaan lopen, lekker bezig!!! En je bent weer beloond met een hotspring badje, heeeerlijk! Geniet ervan xxxx en voorzichtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
