Namasté

Zo... dat was het dan... na 194 km in een aantal dagen door bossen, door kale vlakten, over smalle richeltjes, langs diepe afgronden, over bergen, over de langste pass ter wereld, langs sneeuw en langs prachtige dorpjes, heb ik vandaag mijn laatste wandeldag gehad (van een van de langste trappen ter wereld).
Vanmorgen om 5 uur vertrokken we voor de zonsopkomst in Poonhill... Weeeeeeer trappen! Gisteren ook al heeel de dag trapgelopen, berg op! Mn benen waren gisteren moe, maar vanmorgen was ik een jonge hinde!
Na Poonhill, wat uitkijkt over een aantal van de hoogste bergen ter wereld en waar we samen met honderden anderen de chinees liepen uit te hangen, gingen we dan aan de wandeling naar beneden beginnen. Het weer was goed, ik voelde me goed en ik huppelde de berg af! Ik wilde dat ik hardloopschoenen droeg en geen rugtas op mn schouders had!! Terwijl ik van de berg af huppelde, stopte ik natuurlijk wel voor de nodige fotomomentjes! Na dik 3,5 uur kwamen we aan bij ons hotel in Thike Dungha, waar we vannacht blijven slapen. Aangezien Claudia dr enkel heeft gekneusd, gaan we morgen het laatste kleine stukje naar Pokhara met de auto. Ik had het liever lopend afgelegd (morgen denk ik daar misschien anders over) maar het is niet anders. Morgen gaan ook onze porters ervandoor! Dus zij krijgen vanavond hun salaris! In Pohara hebben we wat rustdagen. Ik weet niet of ze interessant genoeg zijn voor een verhaaltje, maar laat dat dan de cliffhanger zijn!
Ik zal nog wat foto's toevoegen, maar aangezien de WiFi dramatisch is, doe ik dat later! Namaste!!